Web Analytics Made Easy - Statcounter

جهانگیر الماسی با اشاره به اینکه «خروج» تجربه تازه ای در ساختار است گفت: «خروج» یک اثر سیاسی است اما نه یک فیلم سیاسی پوپولیسیتی! بلکه فیلمی است که در ظاهر با توده و عوام ارتباط دارد اما در باطن حرف های سیاسی اش را برای خواص تکرار می کند و نقدهای سیاسی خود را به منصه ظهور می رساند و به نظرم توفیق دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، جهانگیر الماسی، بازیگر و کارگردان که پس از ده سال دوری از سینما با نقش آفرینی در فیلم «خروج» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا به سینما بازگشته است، درباره اکران آنلاین و غیرمتعارف تازه ترین ساخته حاتمی‌کیا می‌گوید: در زمانه‌ای هستیم که همه چیز تغییر کرده است. ما همیشه فکر می‌کنیم رشد و توسعه فرهنگی در افزایش تعداد سالن‌های سینماست و باید سالن‌های چندهزار نفری بسازیم تا به رشد و تعالی فرهنگ کمک کنیم، در حالی که در مقاطعی از زمان رشد می‌تواند به مفهوم کوچکتر شدن باشد و به همین دلیل است که سیستم‌های نمایش باید تغییر کنند.

وی ادامه می‌دهد: بسیاری از اشکال روابط اجتماعی ما دستخوش تغییر شده و برخورد و مواجهه ما با مسائل تحت تاثیر تکنولوژی‌های مختلفی که مدیریت ارتباطات اجتماعی را برعهده دارند، قرار گرفته است. اما از طرفی اتفاقات دیگری هم رخ داده و دیری نمی‌پاید که شما خواهید دید در محیط باز، بدون پرده نمایش و در فضای بین ساختمان‌های بلند و آسمانخراش‌ها شاهد نمایش تصاویر هولوگرام و سه بعدی خواهیم بود و این از ضرورت‌های تکنولوژی ارتباطات تصویری است.

جهان به سمت تکنولوژی حرکت می‌کند

الماسی در ادامه به اکران آنلاین فیلم «خروج» اشاره کرد و گفت: این حرکت بسیار دقیق و هوشمندانه‌ای بود که اتفاق افتاد وای کاش از ابتدای قرنطینه خانگی و حضور مردم در منازلشان به دلیل شیوع کرونا این طرح عملیاتی می‌شد. به نظرم این نوع اکران به کمک این بحران اجتماعی می‌آید و در واقع به یک سرفصل مدیریت اجتماعی و فرهنگی تبدیل می‌شود. ضمن اینکه با اکران آنلاین یک نوع نمایش را امتحان می‌کنیم که برای مردم قابل پذیرش است. به نظرم خیلی وقت پیش مردم این راه را انتخاب کرده اند و من پیش از این اتفاق هم می‌شنیدم که خانواده در کنار یکدیگر می‌نشینند و با پرداخت مبلغی پول، فیلم تماشا می‌کنند و این از راهکارهای نظام جدید ارتباطات است.

الماسی در واکنش به خبر قاچاق فیلم «خروج» گفت: عده‌ای در بازار مکاره ارتباطات وجود دارند و از این که مردم می‌خواهند یک تجربه تازه داشته باشند سود می‌برند اما با این حال من نسبت به اکران آنلاین فیلم «خروج» نظر مساعد و مثبتی داشتم و این حرکت فرهنگی اتفاق بسیار مبارکی بود، اما مشکل ما همیشه در شیوه اجرا و مسائل مرتبط با قاچاق فیلم است. کسی که این کار را انجام می‌دهد باید تمام مسائل امنیتی و ایمنی را برای حفظ سلامت فیلم در نظر داشته باشد. شرایط نباید از ید اختیار تهیه کننده و فیلمساز خارج شود و نمایش دهنده باید شرایط خوبی را برای نمایش فیلم فراهم کند.

فرهنگ مردم در صیانت از آثار هنری چگونه شکل می‌گیرد؟

این بازیگر در بخش دیگری از سخنان خود در واکنش به این مسئله که مردم هم باید فرهنگ خرید اثر هنری و حفظ حقوق مولف را جدی تر بگیرند، گفت: فرهنگ مردم از کجا آمده است؟ مگر قاچاق و دزدی در حوزه مالی و بانک، اقلام بهداشتی و درمانی و ... وجود ندارد؟ حتی همین اواخر من به برخی دوستان پیشنهاد دادم شرایطی فراهم کنند تا برنامه‌ای بسازیم درباره  این که چه سوء استفاده‌هایی در پخش و توزیع اقلام بهداشتی مانند ماسک در مدتی که کشور درگیر شیوع ویروس کرونا شده، به وجود آمده است و به طور مثال ماسکی که هزینه ساخت آن ۱۲۰۰ تومان است چطور در بازار با قیمت ۵۸هزار تومان به فروش رسیده است؛ آیا این دزدی نیست؟

وی گفته‌های خود را اینگونه ادامه داد و متذکر شد: من معتقدم این افراد متعلق به جامعه نیستند و از انسانیت بویی نبرده اند و برای چنین مسائلی باید فکری  کرد. اتفاقاً در چنین مواردی است که حضور دولت به عنوان ناظر، پلیس و نیروی انتظامی‌به عنوان برقرار کننده نظم و عدل و حراست‌کنندگان از عدالت و انسانیت ضروری است و باید به چنین شرایطی ورود کنند.

الماسی تصریح کرد: در چنین شرایطی اگر ما پاسخی برای بحران ماسک نداشته باشیم برای قاچاق فیلم و دانلود غیرقانونی آن هم نخواهیم داشت. همه اینها به یکدیگر متصل است. فرهنگ مردم که شما به آن اشاره می‌کنید را باید ابتدا در چنین بخش‌هایی دید و پیگیری کرد. باید یک دادگاه ملی و علنی تشکیل شود و مردم بدانند زندگی جمعی چیست و منافعشان کجا با هم گره می‌خورد و چه کسی مسئول حراست از این منافع فردی و جمعی است.

این دوران حرف‌های تازه‌ای برای ما دارد

این بازیگر تاکید کرد: فراموش نکنیم شیوع کرونا و درگیر شدن مردم جهان، در عین همه تلخکامی‌هایی که دارد اما قطعاً خداوند برکاتی را هم در اندیشیدن برای ما قرار داده است. توجه به این مسئله مهم که ما با یکدیگر زندگی می‌کنیم و انسان هستیم یکی از این موارد است. شما می‌توانید این مسئله را در همه امورات زندگی ببینید؛ در سینما هم همین گونه است، یک تهیه کننده و فیلمساز در چنین شرایطی دست به چنین ریسکی می‌زنند، از بخشی از سود تضمین شده خود صرف نظر می‌کنند و انسانیت به خرج می‌دهند که هم اوقات مردم را به خوشی پر کنند و هم شیوه و عملکرد تازه‌ای را در ارتباط با هنرهای تصویری به جامعه بیاورند. از طرفی دیگر فضای تازه‌ای ایجاد و برای گروهی شغل فراهم می‌شود، در مقابل اما گروهی دیگر راهی خطا پیش می‌گیرند و فیلم‌ها را قاچاق می‌کنند.

الماسی ادامه داد: اصلاً سوال اینجاست چرا زمانی که در گوشه و کنار خیابان‌های شهر فیلم‌های سینمایی خارجی را به صورت قاچاق و غیرقانونی می‌فروشند کسی اعتراض نمی‌کند؟ مگر آن فیلمساز و کمپانی تولید فیلم حق مالکیت ندارد و جالب تر اینجاست که همین فیلم‌هایی که به صورت غیرقانونی منتشر و در سطح شهر هم به وفور یافت می‌شوند، مدتی بعد سر از تلویزیون در می‌آورند و شبکه‌های مختلف آنها را نمایش می‌دهند. بد نیست از خودمان سوال کنیم ما چه چیزی را به مردم آموزش می‌دهیم؟

سالم زیستن؛ صفت انسانی قرن بیست و یکم

الماسی در بخش دیگری از سخنانش درباره اینکه فیلمسازان دیگر از  طرحی که حاتمی‌کیا طلایه دار آن است، چگونه استقبال می‌کنند، گفت: به نظرم کاملاً به این بستگی دارد که هوش، نظام فکری و فرهنگی افراد در محاسبه منافعشان کدام سمت بایستد. بسیاری هستند که فقط به منافع ریالی خودشان فکر می‌کنند و در مقابل عده‌ای هم هستند که مسائل دیگری برایشان مهم است. اتفاقا من به این مسئله فکر کردم و تصورم این بود که ما در حوزه فرهنگی نسبت به سرنوشت دیگران وظیفه و مسئولیتی داریم، اما به این نتیجه رسیدم که این تفکر اشتباهی است و ما وظیفه‌ای نداریم. بلکه این باید یک صفت انسانی باشد و در یک نگاه کلی سالم زیستن باید صفت انسانی قرن بیست و یکم باشد.

وی افزود: این سوال ناظر بر همین مسئله است که شما فکر می‌کنید چند درصد از اهالی فرهنگ و هنر ما دارای صفت انسانی قرن بیست و یکم هستند؟ قرن بیست ویکم قرن خشونت است و منابع غذایی و انرژی به پایان خواهند رسید و نه در همه سطوح بلکه در بسیاری موارد امکانات دیگر به همین راحتی در دسترس نخواهد بود. بنابراین جهان در قرن ۲۱ وارد مرحله تازه‌ای از تعریف انسان بودن شده است و دیگر بحث بر سر تعریف تازه‌ای از امکانات و لوازم زندگی نخواهد بود.

این بازیگر یادآور شد: بنابراین با توجه به مواردی که به آنها اشاره کردم کار آقای حاتمی‌کیا را تایید می‌کنم زیرا با این تصمیم نشان دادند در گام نخست باید منتظر روابط جدیدی در استقبال از آثار تصویری و هنری باشیم.

حاتمی‌کیا در دقیقه چینی و تراش دوباره فیلم خوب عمل کرده است

الماسی در ادامه به حضور خود در فیلم «خروج» و نقشش اشاره کرد و گفت: اوایل دهه هفتاد با آقای حاتمی‌کیا به عنوان داور در جشنواره فیلم فجر حضور داشتیم و از همانجا آشنایی مختصری با یکدیگر پیدا کردیم. من هم از ایشان به واسطه فیلم‌هایشان شناختی داشتم که فرصت این همکاری دست داد و خوشبختانه ایشان دقیقاً مطابق با شناخت من بودند. در فیلم «خروج» اختیار را به آقای حاتمی‌کیا واگذار و سعی کردم یک بازیگر حرفه‌ای در فیلم باشم و مشارکت من هم در «خروج» در حدود وظیفه و مسئولیتی بوده که به من محول شده است. گرچه در برخی فیلم‌ها به جز بازیگری کارهای دیگری هم کرده ام، اما در این فیلم آن چیزی را که از من خواسته بودند انجام دادم. ضمن اینکه به نظرم آقای حاتمی‌کیا نیز به عنوان یک کارگردان در دقیقه چینی و تراش دوباره کار فرد فرد گروه بسیار خوب عمل کرده است.

الماسی اظهار کرد: من در «خروج» نقش مسئول روستای ایلباش را دارم و آنچه که از این شخصیت انتظار می‌رفته کاملاً درآمده است و نتیجه آن چیزی است که آقای حاتمی‌کیا از من خواسته بود. از طرفی این نقش هم برای من طراوت و تازگی بسیاری داشت و به نظرم با نقش‌های دیگر فیلم‌هایم بسیار متفاوت است. البته بسیاری از فیلم‌های من همین گونه بوده و همواره گروهی که با آنها کار می‌کردم به من محبت داشته اند که هیچ کدام از نقش آفرینی‌های من شبیه به یکدیگر نیست و هرگز تکرار نشده ام. ضمن اینکه این مسئله همیشه برای من جذاب بوده که در قالب‌های مختلف، شخصیت‌های متفاوت را تجربه می‌کنم و لذت بسیاری برایم دارد و خوشبختانه موهبتی بوده که نصیب من شده است.

«خروج» تجربه تازه‌ای در ساختار است

وی در ادامه به کلیت فیلم «خروج» اشاره کرد و گفت: به نظرم «خروج» تجربه تازه‌ای در ساختار است. من برای نخستین بار با ساختاری مواجه شدم که در ایران کمتر به این صورت دیده و تجربه شده است. به طور مثال اگر این فیلمنامه در اختیار آقای تقوایی بود ایشان روی تک تک شخصیت‌ها کار می‌کرد، همانطور که در «کوچک جنگلی» اینگونه عمل کرد و هر فیلمساز دیگری نوع نگاه متفاوتی به این داستان داشت اما آقای حاتمی‌کیا دنبال همان سینمای فردگرا و اجازه بدهید بگویم سینمای روز آمریکایی و اکشن است که به نظرم بسیار خوب جلو رفته و خیلی خوب هم از آن جواب گرفته است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: لحظاتی را که حاتمی‌کیا برای شخصیت فیلمش انتخاب کرده، لحظات بدیع و تازه‌ای بوده است و مقصود و منظورش از وام گیری این لحظات کاملاً مشخص است و فکر می‌کنم کسی که اهل سیاست است منظور این فیلم را درک می‌کند. در واقع «خروج» یک اثر سیاسی است اما نه یک فیلم سیاسی پوپولیسیتی! بلکه فیلمی‌است که در ظاهر با توده و عوام ارتباط دارد اما در باطن حرف‌های سیاسی‌اش را برای خواص تکرار می‌کند و نقدهای سیاسی خود را به منصه ظهور می‌رساند و به نظرم توفیق دارد. به ویژه در بخش‌هایی که شعار نمی‌دهد و انتظار دارد مشارکت تماشاچی در کنار آن چیزی که مطرح می‌کند مخاطب را به نقطه و جایگاه جدیدی در تعابیر و تعاریف برساند و البته که در این زمینه هم بسیار موفق است و این بهترین موقعیتی است که یک فیلمساز در این مقاطع خاص سیاسی می‌تواند به آن دست پیدا کند.     

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: جهانگیر الماسی فیلم خروج قاچاق فیلم ها ابراهیم حاتمی کیا دانلود غیرمجاز اکران آنلاین آقای حاتمی کیا اکران آنلاین صفت انسانی تجربه تازه قرن بیست یک فیلم تازه ای فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۱۸۳۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دین سینما به امام صادق‌(ع) چه زمانی ادا می‌شود؟

این اهمیت از آن‌روست که با توجه به آمارهای منتشر شده از‌سوی نهادهای علمی کشور بیشتر مخاطبان ایرانی به موضوعات دینی اهمیت می‌دهند و براساس آخرین پیمایش مرکز تحقیقات صدا وسیما نیز پربیننده‌ترین برنامه‌های رسانه‌ملی برنامه‌های مذهبی هستند. اما این‌که چرا تاکنون درصنعت فیلمسازی و سریال‌سازی به چنین موضوع مهمی کمتر پرداخته شده نیاز به بررسی بیشتری دارد.   سینما و فیلمسازی مذهبی  سینما ذاتا هنری قصه‌گو و در عین‌حال وابسته به تکنولوژی محسوب می‌شود و به همین جهت بستر خوبی برای طرح روایت و داستان‌های برآمده از باورها و عقاید انسان‌ها در طول تاریخ است. همچنین به‌دلیل بدیع و مدرن بودن، ابزارهای نامحدودی در اختیار دارد که می‌تواند در اذهان مخاطبان عمیقا اثرگذار باشد. از آغاز شکل‌گیری سینما در اواخر قرن نوزدهم تا به امروز، جادوی سینما این امکان را فراهم کرده تا سینماگران، دغدغه‌های اعتقادی و مذهبی خود را از طریق این رسانه به نمایش بگذارند. به‌طورکلی این تولیدات دارای اهمیت استراتژیک هستند و می‌توانند در نمایش و قرائت مطلوب مردم درخصوص ادیان، مهم و پرطرفدار باشند.   چرا سینمای دینی در ایران شکل نمی‌گیرد سینمای ایران اسلامی که به‌عنوان مرکز اصلی تجمع شیعیان دنیا، سال‌هاست در تولیدات انواع فیلم‌های سینمایی با رویکردهای انسانی و اخلاقی خوش درخشیده اما به‌نظر می‌رسد تاکنون برای تولیداتی از نوع سینمای دینی حرف چندانی برای گفتن نداشته باشد؛ آن‌هم در شرایطی که جریانات انحرافی صهیون و وهابیت، تمام سپاه خود را برای به تصویر کشیدن دوران صدر اسلام به‌گونه‌ای که مطلوب خودشان است، به میدان آورده‌اند. از ساخت فیلم و حکمرانی بر سینمای هالیوود تا بودجه‌ریزی و سریال‌سازی در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و خاورمیانه برای تحریف تاریخ شیعه و دوران امامت اولاد نبی اسلام‌(ص) آن هم بدون رعایت ابتدایی‌ترین ملاحظاتی که می‌توان داشت.   تحریف تاریخ شیعه مصداق فراوانی را می‌توان از میان تولیدات عربی درباره تحریف تاریخ شیعه هم‌راستا با تفکر ضدایرانی مثال زد اما متأخر‌ترین آنها می‌تواند مجموعه‌هایی مانند «اِمامُ الْفُقَهاء» یا «حشاشین» باشد که این روزها نامش سر زبان‌ها افتاده است. این تولیدات نمایشی گرچه از‌سوی برخی با سهل‌انگاری دنبال می‌شود اما ماجرای آنها عمیق‌تر از مباحثی چون جنبه سرگرمی صنعت فیلمسازی است و تلاش می‌شود تا با القای تصویری غلط، زمینه تحریف تاریخ را فراهم کند.به طور مثال این مجموعه‌های تلویزیونی نه فقط به‌دور از اهداف سیاسی و ضد‌شیعی ساخته نشده‌اند بلکه دقیقا می‌دانند چه هدفی را دنبال می‌کنند و قرار است چه تصویری از اسلام و شیعه به جهان ارائه نمایند تا در نهایت آنچه در اذهان در مورد اسلام و تشیع شکل می‌گیرد، به نفع خودشان و در راستای تضعیف اندیشه ولایی شیعیان باشد که امروز رسانه‌ها‌ و اندیشمندان صهیونیستی چنین تفکری را مانع جدی حیات خود می‌دانند.   تصویری تحریف شده از امام صادق‌(ع)  به عنوان نمونه مجموعه «اِمامُ الْفُقَهاء» که در رابطه با زندگی امام صادق‌(ع) به کارگردانی سامی جنادی سوری و نویسندگی حامد العلی کویتی با حمایت شرکت کویتی الخیر در ۳۰ قسمت ساخته شده و در سال ۱۳۹۱ از شبکه العراقیه در عراق پخش گردید و پس از آن شبکه الکوثر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز البته با برخی اصلاحات، از‌جمله پوشاندن چهره مبارک بنیان‌گذار مذهب شیعه‌(ع) و پدر بزرگوارشان، آن را به نمایش گذاشت، تلاش شده تا روایتی تاریخی از خلفای اربعه ارائه دهد و با توجه به نهضت علمی که امام باقر(ع) و امام صادق‌(ع) پایه‌گذاری کردند، این موضوع را اثبات کند. این در حالی است که این سریال با توجه به جایگاه این دو امام شیعه در پی اثبات جریان خلافت است اما از این امامان و خلافت برحق آنها چیزی نمی‌گوید.همین امر سبب شد برخی‌ مراجع تقلید در کشورهای مختلف اسلامی از این سریال انتقاد کنند. «اِمامُ الْفُقَهاء» اگرچه مدرسه علمیه امام صادق‌(ع) در مسجد النبی‌(ص) و پرورش فقها و علما در آن مدرسه را به تصویر کشیده است، اما به امامت این امام بزرگوار و نشان دادن شخصیت وی در حد یک فقیه، بسنده کرده که چنین رویکردی در مجموعه‌ای که مدعی روایت زندگی امام صادق‌(ع) است، نمی‌تواند بی‌هدف بوده باشد.بر همین اساس باید این سؤال را مطرح کرد، آیا واقعا ساخت فیلم و سریال در خصوص بنیان‌گذار مذهب شیعه وظیفه سینما و تلویزیون ایران نیست؟    حشاشین در مقابل تفکر شیعی در راستای بررسی تولیدات فیلمسازی و سریال‌سازی، باید گفت سریال حشاشین نیز که در ماه رمضان امسال پخش شد و تلاش کرده جنبش شیعه اسماعیلیه را همراستا با داعش به تصویر بکشد را هم باید در این رابطه ارزیابی کرد. اسماعیلی‌ها نام خود را از اسماعیل بن جعفر، فرزند امام صادق‌(ع) گرفته‌اند. آنها برخلاف شیعیان اثنی‌عشری، که امام موسی کاظم‌(ع) برادر کوچک‌تر اسماعیل را به عنوان امام پذیرفته‌اند، معتقد بودند اسماعیل جانشین امام صادق‌(ع) بوده است. همین تفکر انحرافی حالا دستمایه جریان‌های صهیونیستی شده تا از زبان کشورهای سکولار اسلامی فیلمی ساخته شود که تفکر شیعی را با داعش ساخته شده توسط غرب پیوند زنند و به جهانیان نشان دهند که تفکر داعشی هم‌راستا با تفکر شیعی است‌ و با تحریف تاریخ، کذبیات تفکری خود را جای حقیقت اندیشه شیعیان جا بزنند.   سینما حق دستکاری تاریخ را ندارد با بازخوانی انتقادات و واکنش‌هایی که امروزه از سوی منتقدان به چنین آثاری می‌شود، می‌توان به‌خوبی دریافت که جریانات صهیونیستی چگونه از دو‌قطبی‌سازی و پاک‌کردن تاریخ بهره می‌برند. به‌طور مثال شاید فیلمنامه‌ای با یک قصه اجتماعی و عاشقانه این امکان را برای فیلمساز فراهم کند تا دخل و تصرفی در موضوع ایجاد نماید اما فیلمساز طبیعتا حق دستکاری تاریخ و وقایع شناخته شده را ندارد، به‌خصوص اگر درام به شخصیتی تاریخی بپردازد که در یک دوره زمانی خاص نقش فعالی داشته است؛ این نقدی است که وجیهه عبدالرحمن از بازیگران سینمای عرب به‌تازگی بر سریال «حشاشین» مطرح کرده است. متاسفانه پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب و ترکیه بسیار وجود دارد، چراکه آنها فیلمنامه‌ها را از بین رویدادهایی برمی‌گزینند که مواضع قهرمانانه را تقویت و افتخارات و پیشینیان‌شان را ستایش می‌کند و این قطعا به نفع درام نیست و وقتی این درام درخصوص به تصویر کشیدن شخصیت‌های ارزشمند دینی جمع زیادی از مردم دنیا باشد، اشکال چنین رویکردی بیشتر نمود پیدا می‌کند.حتی برخی منتقدان شبکه‌های عربی نیز در مورد این سریال گفته‌اند: این مجموعه نمایشی در ابتدا و انتها ماحصل خیال بوده که از تاریخ الهام گرفته شده است.    وقتی صهیون برای کوبیدن اسلام سیاسی دست به‌کار می‌شود ساخت سریال‌هایی چون حشاشین از سوی جریان صهیونیستی که امروز در ضعیف‌ترین جایگاه خود قرار دارد راهبری می‌شود تا با کوبیدن اسلام سیاسی در ایران، اخوان‌المسلمین در مصر و حماس‌ در فلسطین که بزرگ‌ترین دشمن آنها محسوب می‌شود و جریان مقاومت را در منطقه پدید آورده‌اند به جریان تندروی ساخته شده توسط آمریکا داعش نسبت دهد که اسلام‌هراسی را در دنیا تقویت کند.    در جنگ روایت‌ها چه کردیم؟ حالا در این جنگ روایت‌ها، سینمای ایران شیعی برای روایت صادق از زندگی پدر مکتب جعفری چه کرده است؟ گرچه تلویزیون ایران درخصوص صدر اسلام و حوادث کربلا تولیدات قابل دفاعی داشته و می‌توان به مجموعه‌هایی مانند مختارنامه، امام علی(ع)، معصومیت از دست رفته، ولایت عشق، تنهاترین سردار و... اشاره کرد که هر‌کدام دوره‌ای از تاریخ اسلام را مورد بررسی قرار داده‌اند اما در این بین، جای یک فیلم سینمایی یا سریال در شأن بنیان‌گذار مذهب شیعه، به‌شدت احساس می‌شود.همان‌طور که بر همه روشن است، تاریخ تمدنی غرب بدون وجود آورده‌های علمی مسلمانان قطعا به جایی نمی‌رسید یا دست‌کم این دستاوردهای دانشمندان و عالمان اسلام بود که کتابخانه‌های غرب را تا دوره‌ای از تاریخ پر کرد.طبیعتا تمدن کنونی جهان، ازتلاش ملل گوناگون در طول تاریخ شکل گرفته است وسهم اسلام در پیدایش وتوسعه این تمدن، بیش ازدیگر تمدن‌ها نباشد، کمتر نیست. پرسش اینجاست که آیا سینمای ایران ظرفیت ساخت فیلمی برای بیان این تاریخ را ندارد یا ما با فقر سینماگران دغدغه‌مند و شیعه مواجه هستیم؟   دوران سینمای سکولار گذشته است علوم و تمدن اسلامی از مسیرهای مختلفی به غرب منتقل شد که ترجمه کتب عربی به زبان‌های اروپایی و تدریس و استفاده از کتب عربی که دانشمندان مسلمان آنها را در مراکز علمی نوشته یا ترجمه کرده بودند، بیشترین تاثیر را داشت. شاید این توضیحات برای اثبات اهمیت توجه به اقدامات اساسی امام صادق(ع) و جهاد علمی که او ایجاد کرد، کافی است تا متوجه باشیم که تا چه اندازه پرداخت به زندگی این دانشمند زمان، گردآورنده علوم اسلامی و سپس انتشار آن به سراسر دنیا و حتی تاثیرش بر شکل‌گیری غرب در سینما و تلویزیون اهمیت و جذابیت دارد. مردم ایران مخاطبانی مشتاق به تماشای آثار نمایشی با مضامین مذهبی و دینی هستند.در همین ماه رمضان گذشته واقعا روشن شد که دوران «تلویزیون، رسانه‌ای با ماهیت سکولار است» گذشته و نه‌فقط تلویزیون که سینما نیز تشنه تولیداتی با مضامین ارزشمند است؛ چراکه مخاطب سینمای امروز نیز چنین خواسته‌ای دارد و فیلم‌های دفاع‌مقدس یا انقلابی همیشه در ایران پرفروش بوده‌اند.   جای خالی استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری در سینما می‌توانیم با یک روایت دقیق و جذاب سینمایی، حقانیت شیعه و تاثیراتی را که بر فرهنگ بشری گذاشته، ثابت کنیم و این بار ما به‌عنوان شیعیان ۱۲امامی و باورمند به مهدویت بگوییم غرب چگونه غرب شد و حالا با فاصله از همان دستاوردها امروز به چه نقطه‌ای از اضمحلال فرهنگی رسیده است؟! در حقیقت دوران زندگی امام صادق(ع) را از هر منظری که مورد توجه قرار دهیم، سرشار از قصه‌ها و پیروزی‌های علمی و فرهنگی است که موجب شکل‌گیری دوران طلایی اسلام شد و تمامی این دستاوردها قابلیت نمایشی‌شدن دارد؛ ضمن این‌که امروز که جهان علیه هر نوع استکبار برخاسته و آزادگان مسلمان و غیرمسلمان خواهان برچیده‌شدن رژیم صهیونیست هستند، بهترین فرصت برای بیان وجوه استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری است و سینما باید دست‌به‌کار شود تا در این جنگ رسانه‌ای از موثرترین و فراگیرترین رسانه‌ها، یعنی فیلمسازی برای تولید محتواهایی متناسب با فرهنگ شیعی بهره برد و چه روایتی مهم‌تر و ضروری‌تر از روایت زندگی امام صادق(ع)؟! سینما قصه می‌خواهد،  حادثه و قهرمان نیاز دارد و دوران امام صادق یکی از توفانی‌ترین ادوار تاریخ اسلام است که از یک سو اغتشاش‌ها و انقلاب‌های پیاپی متعددی را تجربه کرده، از جمله قیام خونخواهان امام حسین(ع) و از سوی دیگر در این دوره تاریخی شاهد برخورد مکاتب، ایدئولوژی‌ها و تضاد افکار فلسفی و کلامی هستیم که ناشی از برخورد امت اسلامی با مردم کشورهای فتح‌شده با دنیای خارج است. در آخر این‌که به نظر روایت این دوران طلایی از اسلام شیعی در سینما کمی همت، دغدغه و اسلام‌شناسی می‌خواهد تا فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان سینمای ایران دست‌به‌کار شوند و مدیران سینمایی و صدا‌وسیما را کنار خود ببینند و دست و دلبازانه برای فتح و پیروزی شیعیان، این بار نه مانند صدر اسلام با فدا کردن خون؛ بلکه با تخصیص بودجه کافی، بهره‌مندی از فناوری و استفاده از افراد باسواد و آگاه، آثاری نمایشی تولید کنند و مرزهای فرهنگی و هنری را درنوردند.

دیگر خبرها

  • تصویری کمتر دیده شده از شهیدان کاظمی، مهتدی و زاهدی
  • وحدت نیرو‌های انقلاب رمز عبور از تهدیدات است
  • تک‌روی و سهم‌خواهی به نظام و مردم آسیب می‌زند
  • محسن رضایی: سهم‌خواهی به نظام و مردم آسیب می‌زند
  • محسن رضایی: تک‌روی و سهم‌خواهی به نظام و مردم آسیب می‌زند
  • ایساتیس پرمخاطب‌ترین فیلم هنر و تجربه
  • تشکل‌های دانشجویی در شناسایی مسائل و اعتباربخشی سیاست‌ها کمک کنند
  • دور دوم انتخابات بسیار تعیین‌کننده است/ لزوم اصلاح ساختار بودجه
  • «فسیل» در نمایش برخط هم رکورد زد
  • دین سینما به امام صادق‌(ع) چه زمانی ادا می‌شود؟